Dat lege blad. Dat volle leven.
Uit eigen ervaring weet ik hoe lastig het kan zijn om een artistieke, scheppende drang in te passen in je leven en werk, en je ambities te realiseren.
Zelf ben ik ook schrijver, en als schrijver wil je in de eerste plaats bezig zijn met het schrijven van een zo goed mogelijke tekst. De magie van creatie, dat heerlijke worstelen met taal, verbeelding en werkelijkheid.
Een blad papier voor je, een pen in je hand. Meer zou niet nodig moeten zijn.
Maar zoom je uit, dan zie je de vrouw of de man die schrijft, en die met vragen zit en twijfelt: kan ik het wel? Hoe zorg ik dat ik doorzet? Geloof ik echt dat ik dit kan, en wil? Iets houdt me tegen, maar wat? Hoe haal ik het beste uit mezelf?
We zoomen nog wat verder uit, en zien geliefden, een gezin, vrienden, een leven dat wenkt en lokt. Hoe hou je dat in evenwicht met die tijd alleen en voor jezelf, dat allernoodzakelijke egoïsme van de kunstenaar?
Nog een stap verder. Je hebt een beroep, een carrière. Zucht. Hoe verzoen je je ambitie met de vereisten van je job? Kan je er je creativiteit wel kwijt? Je gevoeligheid voor de wereld en voor taal? En de ultieme droom: hoe maak je van schrijven je (bij)beroep?
Vragen van en over de schrijver, niet over de tekst.
Het zijn persoonlijke vragen, waar geen universeel antwoord op bestaat. Het zijn vragen waar begeleiding door een coach je kan helpen.
Ook hier maak ik graag een traject op maat, vaak maakt loopbaanbegeleiding daar deel van uit, dat houdt de drempel laag.
Dirk Van Boxem 