Een boek uitgeven met een leeslint in. Ik zou het ook wel willen.
Maar, zo zou Virginie Vandaele, auteur van het boek mét leeslint dat ik mijn handen houd, me vragen: weet je ook waarom? Hoe past het bij jou? En bij het boek dat je wil uitgeven?
Ik zou mopperen natuurlijk, antwoorden dat ik het gewoon mooi vind, zo’n leeslint, schouderophalend toevoegen dat het status geeft aan het boek, en nog wat vragen verder deemoedig toegeven dat het in niet al te dikke romans niet zo heel veel zin heeft.
Het mag wat minder, het mag eenvoudig. Zo definieert Vandaele, liefhebster van praktische, toegankelijke en down to earth filosofie, haar minimalisme:
Minimalisme is bewust kiezen voor eenvoud. Eenvoud creëert rust en ruimte in je hoofd. In die lege ruimte kun je creatief zijn en het leven gaan leiden dat echt bij je past.
Het gaat over bewust kiezen wat je niet en wat je wel toelaat in je leven. Omdat we in onze Westerse wereld vooral ‘te veel’ hebben, zorgt een minimalistische levenshouding er voor dat we eerst moeten schrappen. Opruimen. Plaats maken. Om met wat je wel toelaat, heel bewust, een beter leven te leiden. Te maximaliseren dus.
Het is een doe-boek, een handleiding – vandaar het leeslint. Na een korte theoretische inleiding laat Virginie Vandaele je eerst diep in de eigen ziel kijken. Wie ben je? Wat vind je nu echt belangrijk? Wat is je missie in dit leven?
Als coach ervaar ik elke dag dat deze vragen de moeilijkste zijn om te beantwoorden. Wat wil je nu echt? Wanneer ik die vraag vijf keer na mekaar stel, zijn we snel een uur en een paar zakdoekjes verder. Het is het soort van introspectie dat veel emoties oproept: frustratie, twijfel, spijt, zelfverwijt, boosheid … allemaal emoties die negatiever klinken dan ze zijn – het zijn uitingen van wat je echt belangrijk vindt, wegwijzers naar de antwoorden die er voor jou toe doen.
Het zijn in elk geval de juiste vragen. Heb je de antwoorden, dan kan je aan de slag. Vandaele leidt je stap voor stap door je huis en je leven. Het gaat over opruimen en bewaren, hebben en gebruiken, digitale en andere verslavingen, relaties en verplichtingen. Over wat je gelooft en voor waar aanneemt. Over wat je voelt. Over hoe je met je lichaam omgaat. Met op het einde van elk hoofdstuk een hele reeks pertinente vragen en opdrachten.
Het is een boek voor het leven, als je met alles aan de slag gaat.
Moet dat? Nee, natuurlijk niet, niets moet. Zelf geloof ik dat ik mijn leven redelijk bewust heb vormgegeven de laatste jaren, ik ken – na lang zoeken en vele bochten – mijn waarden en mijn missie. Een handje geholpen door twee lock-downs leef ik steeds soberder, en dat bevalt me prima. En dus vroeg ik me af: hoe minimalistisch ben ik nu echt?
Redelijk, zo blijkt.
Ik herken de grote waarde van bewust nee zeggen, van bewust iets niet te willen, niet te doen. Daar ben ik dankbaar voor.
En anderzijds: ik hou ook nog steeds van barok, van rommel, van te veel, van zalige nutteloosheid en prettige onaangepastheid, van verbod en overtreding, van gulzigheid en tegenstrijdigheden, van adjectieven en bijwoorden, van eindeloze zinnen, van chaos en anarchie. Ook dat heeft een plek in mijn leven. Het is mijn definitie van volwassen zijn: de tegenstellingen in jezelf aanvaarden, en ermee leven.
Dus toch een leeslint in dat volgende boek. Desnoods pas in mijn Verzamelde Werken, die ooit postuum zullen worden uitgegeven, haha.
Een echte minimalist zal ik dus wel nooit worden. Maar geïnspireerd ben ik wel. Bewust leven is een aanrader voor iedereen, en dit boek helpt je zeker op weg.
Dirk Van Boxem 